Dolina Wapienicy – jednodniowa wycieczka

Dolina Wapienicy to teren położony w Bielsku Białej, przez który przepływa rzeka Wapienica i jej dopływ, Barbara. Na Wapienicy znajduje się zapora wodna sztuczne jezioro Wielka Łąka zbudowana w latach 30-tych. Nad doliną poprowadzony jest widokowy szlak, który jest idealną opcją na całodniową wycieczkę.

Sami nie wiemy czy to dlatego, że za oknem była taka piękna pogoda czy to przez to, że od niepamiętnych czasów jechaliśmy w Beskid Śląski, ale mimo parapetówki, którą organizowaliśmy w sobotni wieczór (która oczywiście zakończyła się dnia następnego), w niedzielę wstaliśmy wcześnie. Z racji przygotowań do przyjęcia, trasę wymyśliliśmy tuż po śniadaniu. Nie ma co! Organizacja pełną gębą. Dobrze, że zajęło nam to tylko pięć minut. Uff!

Praktyczne informacje

Do Doliny Wapienicy dostaniecie się samochodem lub autobusem miejskim linii 16. Parking jest darmowy. Jest to jednak dosyć popularne miejsce, dlatego trzeba się liczyć z tym, że w weekend nie dla każdego znajdzie się miejsce.
Trasa ma 18 kilometrów, dlatego zalecamy ją osobom, które zażywają nieco ruchu w dniu codziennym. Ostre podejście jest tylko na początku. Po wyjściu na Szyndzielnię idzie się już tylko w dół. Ostatni odcinek jest bardzo stromy, dlatego trzeba uważać podczas schodzenia.

Dolina Wapienicy – Szyndzielnia

Zaparkowaliśmy samochód w Bielsku-Białej, Wapienicy i od razu skierowaliśmy się na żółty szlak, prowadzący na Szyndzielnię. Pierwsze kilkaset metrów prowadzi betonową drogą, która na szczęście wyłączona jest z ruchu. Za to jest to prawdziwy raj dla rowerzystów i biegaczy. Sami mieliśmy ochotę wtedy wskoczyć w biegowe buty. Wiele osób zdecydowało się też na spacer tego dnia. Na całe szczęście (bo nie przepadamy za tłumami) tylko nieliczni wybrali dalszą drogę w górę. Szlak w stronę Szyndzielni odbija w lewo tuż obok zapory wodnej.

Tego dnia było naprawdę gorąco, ale cała trasa na szczyt wiodła pośród drzew, co sprawiało, że wędrówka pod górę nie była tak męcząca. Kiedy szlak żółty połączył się z czerwonym i zielonym zaczęło być tłoczno. Mnóstwo osób zmierzało do schroniska, chcąc w ten sposób wykorzystać ten słoneczny dzień. Spod schroniska na Szyndzielni widoki nie są jakieś szczególne, ale samo schronisko jest naprawdę interesujące. Jego wygląd i historia robią wrażenie.

Szyndzielnia – Błatnia

Było południe, gdy stanęliśmy pod drzwiami schroniska, gdzie na chwilę się zatrzymaliśmy. Po posiłku zgodnie stwierdziliśmy, że nie ma czasu na obijanie się, bo przed nami jeszcze spory kawałek do przejścia. Naszym następnym punktem postojowym miał być Klimczok. Nie skłamiemy jeśli powiemy, że między tym szczytem a Szyndzielnią szła mała pielgrzymka. Większość jednak na tym krótkim odcinku poprzestała.

Na samym szczycie trochę się zasiedzieliśmy. Słonko przyjemnie grzało, obok grupa ludzi grała na gitarze i śpiewała, piękne widoki dookoła. To wszystko sprawiło, że ani trochę nie spieszyło nam się do dalszej wędrówki. Poza tym, patrząc na tych wszystkich ludzi, którzy wylegiwali się na trawie człowiekowi chciało się zrobić dokładnie to samo? Z racji tego, że my to z tych bardziej aktywnych, więc całego dnia tam nie spędziliśmy.

I dobrze! Dalsza część drogi to była dla nas czysta przyjemność. Mogliśmy podziwiać masyw Skrzycznego (na którego zdobycie już nabraliśmy ochoty), a z racji tego, że szlak prowadzi już tylko grzbietem to odległości w ogóle nie było czuć w nogach. Tym bardziej polecamy ją wam do przejścia, ponieważ tych osiemnastu kilometrów chodzenia po górach wcale się nie odczuwa.

Tuż przed dojściem do następnego schroniska, czyli schroniska na Błatniej, wychodzi się z lasu na wielką polanę. To było miejsce, które bardzo nam się spodobało. Polanka, a dookoła tylko góry – coś wspaniałego. Będąc mieszkańcem okolicznych wiosek na pewno przychodzilibyśmy w to miejsce z kocykiem i urządzali sobie pikniki. Idealne miejsce na wypoczynek w takie słoneczne dni jak wtedy.

Błatnia – Dolina Wapienicy

Schronisko na Błatniej zrobiło na nas bardzo pozytywne wrażenie. Położony na zboczu góry, gdzie z jednej strony znajduje się las, a z drugiej roztacza się piękny widok na Beskidy. Co najważniejsze, z dala od popularnych szlaków, więc tam nie było już tego gwaru i tłoku, który zastaliśmy na Szyndzielni. Bardzo chcielibyśmy tam kiedyś przenocować, bo wnętrze – całe drewniane, jest przytulne i zachęca do dłuższego pobytu w tym miejscu.

Podsumowanie

Dochodziła szesnasta kiedy postanowiliśmy skierować się ku drodze powrotnej. Czekała nas nie tylko godzinne zejście do parkingu, ale także jazda do domu. Żal było nam zostawiać to urocze miejsce. Gdybyśmy chcieli określić ten wyjazd jednym słowem to powiedzielibyśmy, że było ono sielskie. Każde miejsce zachęcało do tego, by na chwilę przystanąć i pozachwycać się otaczającą nas przyrodą. Życzymy Wam i sobie więcej takich miłych, górskich wycieczek?

Tekst: Krystian
Zdjęcia: Karina

Tekst: Karina
Zdjęcia: Krystian